5 marca 1940 r. Biuro Polityczne Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego podjęło uchwałę o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych przebywających w sowieckich obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz polskich więźniów przetrzymywanych przez NKWD na obszarze przedwojennych wschodnich województw Rzeczypospolitej. W wyniku tej decyzji zgładzono około 22 tys. obywateli polskich.
W przededniu 76. rocznicy tamtych wydarzeń mazowiecka „Solidarność” przypomina o popełnionej zbrodni. Zapraszamy do odbioru specjalnego wydania Kuriera Mazowsze. Plik dostępny jest również w załączniku.
Terminem „Zbrodnia Katyńska” określa się mord w Katyniu, Charkowie i Kalininie dokonany przez NKWD w kwietniu i maju 1940 r. na ponad 22 tys. polskich oficerów, podoficerów, funkcjonariuszy służb mundurowych, przetrzymywanych przez władze sowieckie po 17 września 1939 r. w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie.
Według danych NKWD „ w okresie od 1939 r. do lipca 1941 r. na terytorium Związku Radzieckiego znaleźli się byli obywatele polscy w liczbie 494 310 osób. W lutym 1940 r. w obozach Kozielsk, Ostaszków i Starobielsk przebywało 14 466 polskich jeńców, w tym 8394 oficerów”.
Uznano ich „za zawziętych wrogów władzy sowieckiej, pełnych nienawiści do ustroju sowieckiego”.
Na wniosek ludowego komisarza spraw wewnętrznych Ławrentija Berii, Stalin podpisał wraz z innymi członkami sowieckiego politbiura wyrok śmierci 5 marca 1940 roku. Wykonanie tego postanowienia – rozpoczęte już 3 kwietnia – było jedną z najbardziej wstrząsających zbrodni w czasie II wojny światowej.
Jeńcy wojenni zginęli tylko dlatego, że byli Polakami, którzy do końca pozostali wierni żołnierskiej przysiędze i Rzeczypospolitej.
Zbrodnia dokonana wiosną 1940 r. była dokładnie przemyślana i zorganizowana. Jej głównym celem była eksterminacja tych polskich grup społecznych, które po odzyskaniu niepodległości Polski w 1918 roku stworzyły struktury niezawisłego i samodzielnego państwa. Dokonując tego mordu sowieci pozbyli się elit, które mogły zagrażać ich planom podboju Polski. Starali się wziąć odwet za klęskę poniesioną w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r.
Władze komunistycznej Rosji starannie zacierały ślady tej zbrodni. Gdy w kwietniu 1943 Niemcy opublikowali komunikat o odkryciu w Katyniu dołów, w których były zakopane zwłoki polskich oficerów, Rosjanie winą obarczyli Niemców.
Władze ZSRR przyznały się do Zbrodni Katyńskiej po 50 latach kłamstw i zaprzeczeń – w kwietniu 1990 r.
Ani oświadczenie Gorbaczowa, ani udostępnione częściowo w 1992 r. archiwa Federacji Rosyjskiej , nadal nie wyjaśniają całkowicie, ani tego ludobójstwa, ani losów innych pomordowanych w więzieniach, ani ludności cywilnej deportowanej w głąb sowieckiej Rosji.
Prawda o tej zbrodni dotąd nie została w pełni ujawniona.
Załącznik: km_katyn_2.pdf
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!