|
Z głębokim żalem i bólem przyjęliśmy wiadomość o śmierci śp. dr Barbary Trzaskowskiej – Noworolskiej wspaniałego Lekarza i wspaniałego Człowieka Niech Pan Bóg przyjmie Ją do Chwały Zbawionych Rodzinie i Bliskim składamy Przewodniczący Uroczystości pogrzebowe odbędą się 25 października 2013 roku o godzinie 12.00 w Kościele pw. Wszystkich Świętych na Placu Grzybowskim w Warszawie. Po Mszy Św. odprowadzimy Basię na miejsce wiecznego spoczynku na Cmentarzu Bródnowskim. |
Doktor Barbara Trzaskowska – Noworolska urodziła się 22 stycznia 1932 roku w Warszawie. Całe swoje życie zawodowe i rodzinne nierozerwalnie związała z Warszawą.
Jako lekarz pediatra pracowała w Instytucie Matki i Dziecka, Szpitalu Klinicznym przy ulicy Litewskiej, w Poliklinice MSW oraz – aż do przejścia na emeryturę w roku 1995 w przychodniach ZOZ Mokotów.
Pracowała jako wolontariusz – lekarz pediatra w mokotowskim Hospicjum Św. Krzyża.
Oprócz pełnej poświęcenia małym pacjentom pracy zawodowej, znana była ze swych pasji społecznikowskich, ukierunkowanych głównie na dzieci i młodzież.
W roku 1989 założyła przy ulicy Malczewskiego Ognisko dla Dzieci z Rodzin Biednych i Patologicznych, które prowadziła przez dziesięć lat.
Współpracowała m. in. z Fundacją SOS Jacka Kuronia, Siostrą Małgorzatą Chmielewską, Księdzem Józefem Majem oraz z innymi Organizacjami Pozarządowymi o charakterze charytatywnym.
Organizowała zimowy i letni wypoczynek dla swoich podopiecznych.
W Polskim Radio, po roku 1989, prowadziła dla dzieci audycje oświatowo-zdrowotne pt. „Uwaga,czerwone światło”.
W latach 1998-2002 była radną Gminy Centrum i Dzielnicy Warszawa-Mokotów.
Jako radna była inicjatorką i organizatorką wielu akcji oświatowych, profilaktycznych i zdrowotnych dla mieszkańców Dzielnicy Mokotów.
Stworzyła Mokotowski Ośrodek Przeciwdziałania Narkotykom i innym Uzależnieniom. Pozyskiwała środki finansowe na ten cel m.in. z Gminy Centrum, organizowała akcje informacyjne na temat uzależnień w mokotowskich szkołach. Potrafiła śmiało przeciwstawiać się narkotykowym dealerom.
Uchroniła przed pochopnymi decyzjami o likwidacji kilka mokotowskich szkół.
Była gorącą orędowniczką pozostawienia mieszkańcom dzielnicy Mokotów (i nie tylko, gdyż z pomocy tego szpitala korzystają pacjenci z innych dzielnic) Szpitala Sióstr Elżbietanek przy ulicy Goszczyńskiego. Przez wiele lat była przewodniczącą Rady Społecznej tego szpitala, zasiadała w wielu radach innych placówek zdrowotnych Warszawy. Była członkiem Rady Społecznej Szpitala św. Rodziny przy ulicy Madalińskiego.
W czasie pełnienia mandatu radnej była członkiem Komisji Zdrowia, następnie była w tej Komisji obserwatorem z ramienia Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność”.
Doktor Barbara Trzaskowska – Noworolska od 1980 roku była członkiem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.
W latach stanu wojennego kolportowała ulotki i gazetki prasy podziemnej m.i n.”Kurier” oraz „Syrenka”.
Od roku 1989 nieprzerwanie związana była z Mazowiecką Regionalną Sekcją Służby Zdrowia, od 1998 Sekretarz Sekcji Regionalnej i Sekcji Krajowej Służby Zdrowia, delegatka na Walne Zgromadzenie Delegatów Regionu Mazowsze, Kongres Sekretariatu Ochrony Zdrowia, Członkini Zarządu Regionu.
Doktor Barbara Trzaskowska – Noworolska była wysoko cenionym specjalistą pediatrii, Osobą o niezwykłym w dzisiejszych czasach zaangażowaniu społecznikowskim. Cieszyła się ogromną sympatią , otoczona była szacunkiem przez swoich małych pacjentów. Wielu z nich, dziś ludzi dorosłych, dzięki jej zaangażowaniu zdobyło w życiu zawód i pozycję społeczną, wychodząc z rodzin patologicznych lub z uzależnieniami. Chętnie służyła pomocą i doświadczeniem kolegom związkowym. Bezinteresowna i kompetentna, zawsze żywo interesowała się potrzebami ludzi słabych i dzieci.
Wraz z odejściem Basi, odchodzi pewna epoka. Będzie nam bardzo brakowało Jej siły ducha, męstwa i niezwykłego – jak na dzisiejsze czasy – oddania się ludziom potrzebującym. Zabraknie nam Jej optymizmu, którym dzieliła się z nami, gdy sama była w niezwykle trudnych sytuacjach. Podziwialiśmy z jaką godnością i pogodą ducha znosiła w ostatnich latach choroby i cierpienia. Do ostatnich dni walczyła- i zawsze żywo interesowała się tym, co dzieje się w Związku, sprawami społecznymi i politycznymi. Razem z nami duchowo uczestniczyła w ostatnich Dniach Protestu. Czuliśmy to wsparcie i zawsze, nawet w chwilach największego cierpienia, Jej solidarność.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!