1 sierpnia 1944 roku, o godzinie 17, milion mieszkańców okupowanej Warszawy oraz 50 tysięcy żołnierzy podziemia znalazło się w ogniu najdłuższej i najbardziej krwawej bitwy partyzanckiej podczas II wojny światowej. Bitwa ta stała się jednym z najważniejszych wydarzeń w dwudziestowiecznej historii Polski. Z perspektywy lat coraz lepiej widzimy ponadczasowy wymiar Powstania, coraz głębiej rozumiemy wpływ, jaki wywarło ono na dalsze losy naszej Ojczyzny.
Powstanie Warszawskie było największym niepodległościowym zrywem Armii Krajowej i największą akcją zbrojną podziemia w okupowanej przez hitlerowców Europie. Rozpoczęte 1 sierpnia 1944 roku, na rozkaz Komendanta Głównego AK gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora”, miało w założeniach trwać kilka dni. Powstanie zakończyło się kapitulacją po 63 dniach walk. Poległo lub zostało zamordowanych przez Niemców 18 tys. powstańców i ok. 180 tys. cywilów. Powstanie jest często porównywane do bitwy o Stalingrad. O zaciętości walk świadczy fakt, że Warszawa walczyła o 24 dni dłużej niż armie francuska, belgijska, holenderska i brytyjska w kampanii 1940 roku. Siły zaangażowane przeciwko Powstaniu znacznie przewyższały liczebność słynnego Afrikakorps marszałka Rommla. Niemcy stracili 10 tysięcy zabitych, 7 tysięcy zaginionych i 9 tysięcy rannych.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!