Stanowisko z dnia 10 lipca 2007 r.

Prezydium Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność” wyraża swoje zaniepokojenie coraz częstszymi przypadkami zwalniania pracowników, których stosunek pracy podlega szczególnej ochronie z mocy artykułu 32 ustawy o związkach zawodowych.

Prezydium Zarządu Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność” wyraża swoje zaniepokojenie coraz częstszymi przypadkami zwalniania pracowników, których stosunek pracy podlega szczególnej ochronie z mocy artykułu 32 ustawy o związkach zawodowych.

Do takiego stanu prowadzą przede wszystkim przewlekłość postępowania przed sądami pracy, ale również orzecznictwo sądów pracy oraz Sądu Najwyższego, które wydają orzeczenia czyniące ochronę działaczy związkowych przewidzianą w ustawie o związkach zawodowych w praktyce nieskuteczną. Sytuacja taka umożliwia pozbywanie się przez pracodawców „niewygodnych” działaczy związkowych dezorganizując struktury związkowe oraz je marginalizując.

W związku z tym Prezydium Zarządu Regionu Mazowsze zwraca się do Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” o podjęcie wszelkich możliwych działań mających na celu wyeliminowanie takich przypadków. Działania te powinny polegać między innymi na opracowaniu propozycji zmian obowiązujących przepisów oraz występowaniu z odpowiednimi wnioskami do podmiotów mających prawo inicjatywy ustawodawczej. Wnioski takie powinny być kierowane również do podmiotów sprawujących nadzór nad pracodawcami będącymi państwowymi jednostkami organizacyjnymi i nadzór właścicielski nad pracodawcami będącymi spółkami skarbu państwa lub spółkami samorządu terytorialnego.

Zmiany w przepisach, powinny dotyczyć ograniczenia możliwości stosowania przez Sądy Pracy art. 8 kodeksu pracy w sprawach o przywrócenie do pracy osób chronionych co ograniczy możliwość zasądzenia odszkodowania w miejsce przywrócenia do pracy w przypadku niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia osoby chronionej. Ponadto, zdaniem Zarządu Regionu Mazowsze zwiększeniu, do wysokości stanowiącej równowartość minimum 5-cio miesięcznego wynagrodzenia pracownika, powinna podlegać górna granica odszkodowania, gdyż obecnie obowiązująca (równowartość 3 miesięcznego wynagrodzenia) nie wyrównuje pracownikowi szkody wyrządzonej bezprawnym rozwiązaniem umowy o pracę.

Proponujemy także wprowadzenie do kodeksu pracy lub kodeksu postępowania cywilnego przepisu, zgodnie z którym w przypadku oczywistej zasadności roszczenia o przywrócenia do pracy Sąd na wniosek pracownika nakazywałby dalsze zatrudnianie pracownika do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.