Stanowisko Komisji Zakładowej
NSZZ „Solidarność” w Politechnice Warszawskiej
z dnia 17 kwietnia 2007 r.
w sprawie lustracji nauczycieli akademickich
Komisja Zakładowa uważa, że mimo upływu prawie 18 lat od upadku PRL, lustracja nauczycieli akademickich winna zostać wreszcie przeprowadzona. Uwolnienie się od zakłamania i uwikłań, wywodzących się z systemu komunistycznego PRL, będzie służyć niezależności i wolności uprawiania zawodu nauczyciela akademickiego.
Najwyższy już czas aby środowiska uczelniane poznały prawdę o swoich nauczycielach, aby nastąpiło ujawnienie tych spośród nauczycieli, którzy w imię idei budowania socjalizmu, a najczęściej dla własnego interesu, działali na szkodę społeczności akademickiej.
Komisja Zakładowa uważa za fałszywe twierdzenia przeciwników składania oświadczeń lustracyjnych na Uczelniach o tym, że lustracja łamie sumienia pracowników i narusza ich godność osobistą, że łamie zasadę autonomii uczelni wyższej, wolności nauczania i wolności badań naukowych. Powoływanie się na wymienione wyżej wartości jest nadużyciem: nie łamała sumień wielu protestujących profesorów i nie naruszała ich godności przynależność do PZPR, składanie samokrytyk na zebraniach POP, czy podpisywanie dla SB „lojalek” np. dla otrzymania paszportu. Powyższą argumentację przeciw składaniu oświadczeń lustracyjnych postrzegamy jako przejaw walki o prawo do kłamstwa. W konflikt z własnym sumieniem popada ten, kto chce ukryć prawdę, a jego obawy wynikają z niewiedzy, jakie dokumenty zachowały się w IPN.
Zdziwienie nasze budzi podważanie przez przeciwników lustracji związku kwalifikacji moralnych z pracą wykonywaną przez nauczycieli akademickich …
Stanowisko Komisji Zakładowej
NSZZ „Solidarność” w Politechnice Warszawskiej
z dnia 17 kwietnia 2007 r.
w sprawie lustracji nauczycieli akademickich
Komisja Zakładowa uważa, że mimo upływu prawie 18 lat od upadku PRL, lustracja nauczycieli akademickich winna zostać wreszcie przeprowadzona. Uwolnienie się od zakłamania i uwikłań, wywodzących się z systemu komunistycznego PRL, będzie służyć niezależności i wolności uprawiania zawodu nauczyciela akademickiego.
Najwyższy już czas aby środowiska uczelniane poznały prawdę o swoich nauczycielach, aby nastąpiło ujawnienie tych spośród nauczycieli, którzy w imię idei budowania socjalizmu, a najczęściej dla własnego interesu, działali na szkodę społeczności akademickiej.
Komisja Zakładowa uważa za fałszywe twierdzenia przeciwników składania oświadczeń lustracyjnych na Uczelniach o tym, że lustracja łamie sumienia pracowników i narusza ich godność osobistą, że łamie zasadę autonomii uczelni wyższej, wolności nauczania i wolności badań naukowych. Powoływanie się na wymienione wyżej wartości jest nadużyciem: nie łamała sumień wielu protestujących profesorów i nie naruszała ich godności przynależność do PZPR, składanie samokrytyk na zebraniach POP, czy podpisywanie dla SB „lojalek” np. dla otrzymania paszportu. Powyższą argumentację przeciw składaniu oświadczeń lustracyjnych postrzegamy jako przejaw walki o prawo do kłamstwa. W konflikt z własnym sumieniem popada ten, kto chce ukryć prawdę, a jego obawy wynikają z niewiedzy, jakie dokumenty zachowały się w IPN.
Zdziwienie nasze budzi podważanie przez przeciwników lustracji związku kwalifikacji moralnych z pracą wykonywaną przez nauczycieli akademickich – a więc z rzetelnością dociekania, przekazywania i upowszechniania prawdy, czy z rzetelnością relacjonowania badań naukowych.
Autonomia uczelni nie polega na prawie do występowania przeciwko obowiązującym ustawom. Wolność nauczania nie może polegać na możliwości prowadzenia nauczania przez ludzi, którzy donosili na kolegów, przyjaciół i znajomych, przez ludzi pozbawionych zasad etycznych, tak koniecznych w pracy nauczyciela i wychowawcy. Podkreślić tu należy ogromną rolę wychowawczą nauczycieli akademickich i znaczenie ich prawości i autorytetu dla realizacji zadań dydaktycznych. O jakiej prawości, o jakim autorytecie można mówić w przypadku nauczycieli którzy byli Tajnymi Współpracownikami Służby Bezpieczeństwa PRL?
Uważamy, że odmowa złożenia oświadczenia lustracyjnego może wynikać z chęci ukrycia prawdy i ucieczki przed odpowiedzialnością w razie kłamstwa. Namawianiem do niepodporządkowania się prawnemu obowiązkowi złożenia oświadczenia, niektórzy próbują kamuflować istotę rzeczy, powołując się na zasadę „obywatelskiego nieposłuszeństwa” i wmawiając społeczeństwu analogie do walki z bezprawiem PRL-u. Jest to oczywistym nadużyciem, bowiem o nieposłuszeństwie obywatelskim nie może być mowy w przypadku działania podjętego we własnym interesie.
W Misji Politechniki Warszawskiej zapisaliśmy: „Wrażliwość młodzieży nakazuje szczególną troskę o fundamentalne zasady i system wartości. Społeczność Politechniki musi dostarczać wzorców dobrych obyczajów w życiu akademickim i w życiu publicznym oraz być szczególnie wyczulona na wszelkie przejawy zła i nieprawości a zwłaszcza na naruszanie godności osoby ludzkiej albo odstępowanie od prawdy w imię indywidualnych lub grupowych interesów”. Misja Politechniki Warszawskiej jest sformułowanym uniwersalnie i jednoznacznie przesłaniem o wychowaniu młodzieży i etosie społeczności akademickiej. Według Misji Politechnika Warszawska kształtuje nie tylko umysły ale także charaktery studentów, a Jej społeczność jest zobowiązana do przestrzegania zasad etyki i poszanowania prawa. Nauczycieli-wychowawców zawsze zobowiązują też wyryte na murach Naszej Uczelni słowa kanclerza Zamoyskiego: „Zawsze takie Rzeczypospolite będą jakie ich młodzieży chowanie”.
Społeczności akademickiej naszej Uczelni przypominamy, że w Statucie Politechniki Warszawskiej w § 136 zapisano kto jest godzien być nauczycielem akademickim: „osoby spełniające kryteria określone w ustawie, wykazujące predyspozycje do pracy z młodzieżą oraz uzdolnienia do pracy dydaktycznej i naukowej, reprezentujące wysoki poziom etyczny”.
Przypominamy także słowa naszego Wielkiego Profesora Janusza Groszkowskiego wypowiedziane w roku 1980 na Zgromadzeniu Ogólnym PAN: „najpilniejszym zadaniem jest pozbycie się – ze środowiska naukowego – osób nieuczciwych…”. Profesor postulował też powołanie „Sądu Dyscyplinarnego Uczonych” „i powierzenie mu przeprowadzenia weryfikacji pod względem etycznym i zawodowym tej części kadr naukowych, która dopuszczała się nadużyć…”. Do dziś, niestety, pracują w szkołach wyższych ludzie, o których mówił Profesor.
Komisja Zakładowa stwierdza, że lustracja jest indywidualną sprawą każdego nauczyciela akademickiego. Nieuprawnione jest w tej sytuacji występowanie – w imieniu całego środowiska nauczycieli akademickich – przeciwko składaniu oświadczeń lustracyjnych przez nieliczną grupę profesorów (a także przez senaty niektórych uczelni).
Komisja Zakładowa wzywa Koleżanki i Kolegów nauczycieli akademickich do wykonania przepisów ustawy lustracyjnej, zdając sobie sprawę z jej niedoskonałości.
Komisja Zakładowa domaga się, aby we wszystkich uczelniach polskich, w tym i w Politechnice Warszawskiej, ustawa lustracyjna została bezwzględnie zrealizowana.
Komisja Zakładowa NSZZ „Solidarność”
w Politechnice Warszawskiej
Za zgodność:
Przewodniczący Komisji
/dr Zygmunt Trzaska Durski/
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!